Motivatie

 

        Muziek. 

Mijn hele leven is muziek een belangrijke factor geweest. Dat komt natuurlijk mede omdat allebei mijn ouders klassiek musici zijn, maar ook omdat het mij geholpen heeft op vele aspecten. 

Vroeger, en nu nog steeds af en toe, vond ik het moeilijk om uit te leggen hoe ik me voelde. In plaats van praten schreef ik songteksten. Soms zeiden deze teksten meer over mij dan ikzelf. Zo konden m’n ouders uit m’n teksten opmaken dat ik rond m’n negende jaar in een dip zat. Al m’n teksten die ik in die periode schreef waren erg donker.  

Volgens mij was ik een jaar of zes toen ik m’n eerste liedje schreef. Het liedje bestond uit twee korte zinnen die vele malen herhaald werden, maar wat was ik trots.  

Sinds toen ben ik steeds vaker gaan schrijven. Songteksten, gedichten, verhalen.. 

Op m’n 11e jaar begon ik een cursus aan het Koorenhuis in Den Haag waar je een bandje vormde. Het eerste jaar speelden we alleen covers, maar daarna hebben we ook een paar eigen nummers geschreven. Dit was de eerste keer dat de dingen die ik schreef begeleid werden door instrumenten. Het voelde meteen meer als een echt lied, en ik was zeer onder de indruk. 

Helaas is het bandje na twee jaar uit elkaar gevallen, maar ik wist nu wel dat m’n liedjes een stuk interessanter zouden worden als ze begeleid werden door een instrument. 

Zo begon ik in de zomer dat ik 14 werd een beetje te pingelen op m’n vaders gitaar. Ik kreeg een boekje waar allerlei akkoorden in stonden en ik probeerde mezelf zo veel mogelijk te leren. Op deze leeftijd begon ik samen met m’n beste vriendin Tisha veel liedjes te schrijven. Nu ik een paar akkoorden op de gitaar kon aanslaan gingen we steeds vaker met elkaar aan de slag. 

Ik schreef heel instinctief. Ik herhaalde een paar akkoorden en improviseerde een zanglijntje. Meestal hield ik meteen de eerste zanglijn die ik zong en de tekst die er toen uitkwam. Ik had er  nooit over nagedacht dat er nog ontzettend veel andere manieren zijn om te schrijven. 

Met die andere manieren kwam ik later in aanraking. 

Toen ik 17 was hoorde ik voor het eerst over DSOPM, de muziekschool in Amsterdam van Jack Pisters. Tot die tijd had ik nog nooit echt zangles en theorieles gehad. Ik ben meteen gaan mailen om te vragen of er nog plek was voor mij, en gelukkig.. het weekend erna vertrok ik naar Amsterdam. 

DSOPM heeft alles compleet veranderd. De jaren ervoor was mijn omgang met muziek heel anders. Ik speelde gitaar en zong omdat ik het leuk vond. Maar op DSOPM leerde ik verder te kijken. Als je nou eens niet doet wat natuurlijk voelt, maar iets gaat schrijven wat onnatuurlijk voelt, wat komt er dan uit? Er ging een hele nieuwe wereld voor me open. En niet alleen op het gebied van schrijven. 

Hoewel ik m’n hele leven al zing en weet dat het echt is waar ik mee verder wil, was m’n bewustzijn qua stemgebruik klein. Ik had wel een tijdje stemtraining gehad, waardoor m’n ademhaling wel al een bewust proces was.  

Maar de verschillende stemtechnieken, aanzetten, intonatie etc, daar was mij nog nooit iets over verteld. Hierdoor merkte ik bij DSOPM dat ik veel hoger en harder kon zingen dan ik dacht. Alle nieuwe dingen die ik leerde over zang, theorie, schrijven etc werkten verslavend: ik wilde meer en meer leren. 

Ik ben nog maar aan het begin van het leerproces. Er is nog zo veel meer om te leren. And I wanna learn it all. 

Ik denk dat het conservatorium mij daar heel goed bij kan helpen.